به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بنابر دلایل نامعلومی تنها دو بخش از مغز انسانی بعد از تولد مجددا نورون دار می شوند. یکی از این بخش ها هیپوکامپ است که در یادگیری و حافظه نقش دارد و دیگر ناحیه پیاز بویایی است که به صورت تکه ای کوچک درون بینی قرار دارد و سیگنال هایی را از محیط دریافت می کند و به درک آن ها کمک می کند و منجر به این می شوند که فرد عکس العملی را در قبال آن ها انجام دهد.

در هفته ای که گذشت محققین در آزمایشگاه Cold Spring Harbor برای اولین بار در مطالعات موشی شان نشان داده اند که چگونه پیش سازهای نورونی موسوم به نوروبلاست ها درون بسته های دائمی از سلول های بنیادی درون ناحیه تحت بطنی مغز(SVZ) تولید می شوند و از آن جا سفری اعجاب انگیز را از طریق یک تونل خاص به نام RMS آغاز می کنند و به جایگاه نهایی شان در پیاز بویایی می رسند. طول این سفر حدود 8 میلیمتر است که وقتی به مغز یک موش نگاه شود، سفری طولانی محسوب می شود.

این سفر تحت دو نیرو انجام می گیرد، یکی نیروی که آن ها را به سمت جلو می کشد و نیروی که آن ها را به عقب هل می دهد. پروتئینی به نام DOCK7 به هماهنگ سازی این دو گام کمک می کند. سر سوما یا جسم سلولی نورون های نوزادان دارای یک زائده یا انشعاب نخ مانند است که در میان تونل RMS به سمت جلو کشیده می شود و بوسیله سیگنال های متعددی هدایت می شود. همزمان، جسم سلولی عقب می ماند و با فعال سازی موتورهای کوچک سلولی که از عقب فشار وارد می کند به سمت جلو حرکت می کند. این مهاجرت به صورت دسته جمعی و به طور همزمان بوسیله چندین سلول صورت می گیرد. به عقیده متخصصین علوم اعصاب این مهاجرت تنها بوسیله نورون های جدید در موش صورت می گیرد تا آن ها به نواحی خاصی از پیاز بویایی مهاجرت کنند. این پیاز به صورت دوره ای در سراسر زندگی تقویت می شود تا کار خود را بدرستی انجام دهد.

پایان مطلب/